Als tiener (nog steeds, alleen wat minder) speelde ik vaak de computergame ‘De Sims’. Voor als je het niet kent, het is een levenssimulator waarbij je ook huizen kan bouwen en inrichten. Rara, ik was eigenlijk vaker bezig met huizen in te richten en te bouwen, in plaats van het spel te spelen zoals het uiteindelijk bedoeld was. Een spel wat mij wel heeft gevormd.
Als ik terugdenkt aan hoe ik opgegroeid ben, was ik altijd al bezig met interieurs. Ik vond woonwinkels ‘the best place in the world’. Mijn geluk ook, dat mijn ouders dit ook niet heel verkeerd vonden. Waar het voor hun wellicht meer tijdsverdrijf is, laten we maar naar die woonboulevard gaan om te kijken, was het voor mij heaven on earth.
Als klein kind tekende ik ook al
Als klein jochie tekende ik ook graag al interieurs van huizen. Totaal niet op schaal natuurlijk en als ik er aan terug denk, compleet onlogisch allemaal. Indelingen waar ik mij nu voor zou schamen. Wel dacht ik al praktisch na, want ik vergat nooit een badkamer, toilet of keuken. Maar ja… daarnaast ontwierp ik ook vliegvelden in het huis om van kamer naar kamer te vliegen. Raar maar wel lekker creatief.
Wie ben ik? Dat lees je hier.
Met Lego en Playmobil ging het mij om het bouwen. Het bepalen van de indeling van de stad zelf en natuurlijk elk pand. Zelfs als ik met kleine autootjes aan het spelen was, eerst was ik met de lay-out van de ‘stad’ bezig.
Als tiener speelde ik naast de Sims ook andere spellen. Ook wel eens een schietspel, dat hoorde er ook bij. Maar vaker speelde ik games waar inzicht en indelen de hoofdlijn was. Inzicht in hoe iets beweegt, de mens of voertuigen door een stad bijvoorbeeld. Simulatoren zoals de Sims, maar ook games voor stedenbouw speelde ik graag.
Toen viel het kwartje
Op een dag, ik was een jaar of 15, zat ik weer de Sims te spelen. Op een gegeven moment zei mijn broer. Ik zie je eigenlijk altijd bezig met het bouwen en veranderen van huizen in interieurs, is dat niet wat voor je om te doen. Dat! Dat was het moment waar bij mij het lichtje aanschoot. Ja, dat ga ik doen.
Ik zeg altijd gekscherend, ik kan niks anders dan dit vak. Denkend aan vroeger, ik deed ook nooit anders. Ik ben bezeten door inrichten en indelen. Iets wat altijd al in mij zat. En nu? Nu speel ik dit soort games nog steeds. Wel iets minder natuurlijk, anders moeten mijn klanten zolang wachten.